©2008, 2009 Alle rechten voorbehouden
Stadswandelingen & Geschiedenis
InZicht
eindhoven
De Bijenkorf.
De Bijenkorf, een opvallend gebouw.
De Eindhovense Bijenkorf is zonder twijfel een opvallend gebouw (foto 1).
De treinreiziger die vanuit de richting Tilburg / Den Bosch in Eindhoven aankomt,
kan er -
Sinds 1969 rijst het glasgroene onderkomen van De Bijenkorf hoog op langs het spoor.
Hiermee werd een oude band tussen het Bijenkorf concern en Eindhoven hersteld.
De moeder van S.P. Goudsmit — de oprichter van de Bijenkorf — en zijn vrouw waren namelijk Eindhovense van geboorte.
Architect van de Bijenkorf: Gio Ponti
De Italiaanse architect Gio Ponti heeft het gebouw ontworpen.
Hij wilde dat het gebouw 'de kracht, de macht en het belang van de stad' weerspiegelde.
Wat weten architecten er toch vaak een mooie draai aan te geven, niet?.
Ponti hield zo veel van Eindhoven, dat hij meerdere keren een balletje opgegooid schijnt te hebben om ereburger van de stad te worden.
Hij is dat echter nooit geworden.
Eindhovenaren vonden in het begin de Bijenkorf geen mooi gebouw.
Of Ponti daarom geen ereburger is geworden is niet bekend.
Maar inmiddels zullen veel Eindhovenaren het gebouw met hand en tand verdedigen als “men” er aan zou willen komen.
De Bijenkorf: een moeizame geboorte.
Het had echter heel wat voeten in de aarde voor de Bijenkorf er eindelijk stond.
Dat lag niet aan Ponti, maar aan de omstandigheid dat het terrein eerst verkocht was aan buitenlandse projectontwikkelaars.
Dat bleek echter een misgreep.
De ontwikkelaars hadden voornamelijk speculatieve motieven en stelden het begin van de werkzaamheden voortdurend uit.
Al die tijd lag er, midden in het centrum van Eindhoven, een grote vlakte, ingericht als parkeerterrein, te wachten op bebouwing (foto 2).
Pas in 1962 -
De Bijenkorf: pragmatische schoonheid.
Toen kon Gio Ponti eindelijk aan de slag (foto 3).
Hij koos voor groen gefacetteerde keramische tegels, niet alleen omdat dat volgens hem de dominante kleur is in het Nederlandse landschap, maar ook uit pragmatische overwegingen.
De groene, geglazuurde steen was vochtbestendig.
Bepaald niet overbodig in het regenachtige Nederlandse klimaat.
Daar was ook de Rotterdamse Bijenkorf door schade en schande achter gekomen.
De marmeren wandplaten van dát gebouw zijn helemaal zwart uitgeslagen.
Verder zijn bij de Eindhovense Bijenkorf de uitgespaarde diamantvormen, bijenkorven en rechthoeken in de gevel heel karakteristiek (foto 4).
Een nep verdieping op de Bijenkorf.
Maar laten we nog eens goed naar het gebouw kijken en dan met name naar de bovenste verdieping.
Kijk nog eens goed naar de zwart-
De derde verdieping is een valse façade.
Er zit niets achter!
Architectonisch was het noodzakelijk het gebouw voldoende massa mee te geven.
Maar de Bijenkorf had geen behoefte aan deze "massa".
Toch een mooie oplossing, vindt u niet?
De Bijenkorf: spraakmakend modern.
De Bijenkorf was in 1969 van een spraakmakende moderniteit (foto 6).
Met name ‘s avonds, als al die hoekige vormen zijn verlicht, vormt het de ode van de bouwmeester aan de lichtstad.
